Interesuje nas kultura, która włącza. I chętnie matronujemy inkluzywnej literaturze i filmom.
Jak dotąd, wspierałyśmy naszym matronatem książki prozatorskie oraz film dokumentalny, ale czytamy również poezję i oglądamy fabuły.
A dziś dajemy znać, że matronujemy kolejnemu filmowi.
“Praca nie uszlachetnia” (2021) w reżyserii Ani Płonki to opowieść o wielu z nas.
Praca nie uszlachetnia, szczególnie w warunkach późnego kapitalizmu w Polsce, która dalej wierzy w neoliberalny sen.
Obsada: Dorota Glac, Marta Jalowska, Jaśmina Polak.
Produkcja: Warszawska Szkoła Filmowa
Dorocie zdarzało się już pracować w młodych dynamicznych zespołach, obejmować samodzielne stanowiska np. niańka modelek po nieudanych operacjach plastycznych czy kraść sushi z firmowej lodówki. Podczas gdy żyje wspomnieniami wyznaczonymi przez kolejne punkty jej CV, przychodzi jej się zmierzyć z rzeczywistością pracy w firmie Biurw-Pol, gdzie ubiega się o stanowisko sprzątaczki.
Dorota dotkliwie odczuwa przepaść pomiędzy swoimi aspiracjami, a rzeczywistymi możliwościami rozwoju zawodowego.
ANIA PŁONKA (1989) – artystka wizualna i reżyserka filmowa, absolwentka Wydziału Grafiki warszawskiej ASP. Aktualnie pracuje nad dyplomem dla Warszawskiej Szkoły Filmowej. W jej filmografii są dwa fabularne shorty: „Let me in” (2020) i „Praca nie uszlachetnia” (2021). Jej video-arty były pokazywane na festiwalach i wystawach w Europie (m.in. Londynie, Brukseli, Neapolu, Mediolanie, Krakowie, Warszawie) i USA (m.in. Nowym Jorku, Portland i Los Angeles). Była członkini girlsbandu 8Zł, autorka wideoklipów zespołu. Utwór „romantyczna historia ludzi” został opublikowany w japońskim zinie Very Gois #3 (2017).
